“

Σπάνια συναντάει κανείς στα ελληνικά γράμματα ένα τόσο φιλόδοξο, πολύπτυχο, καλοχτισμένο μυθιστόρημα ιδεών όπου συνυφαίνονται, αλληλοδιεισδύουν και αλληλοφωτίζονται τέχνη και ψυχιατρική, πολιτική και επιστήμη, ιστορική αφήγηση και κοινωνικός στοχασμός, ατομική μικροϊστορία και συλλογικά πάθη, παρελθόν και παρόν.

Κατερίνα Σχινά
«Ένας ακρωτηριασμένος κόσμος», Η Καθημερινή
(Ιούνιος 2018)

Κόκκινος Σταυρός

“

Ο Μικρός Γκοντάρ λειτουργεί ως υλικό που κατορθώνει το λογοτεχνικό ζητούμενο: τη σύζευξη ατομικού και συλλογικού σε ένα σύνολο που μεταμορφώνει την πολιτική σε πραγματική, γεμάτη πόρους ζωή και την Ιστορία σε ανθρώπινη μοίρα.

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου
«Στο Παρίσι του Γκοντάρ» Το Βήμα
(Απρίλιος 2022)

Ο μικρός Γκοντάρ

“

Η Γαβαλά συναρμόζει το δίπολο φυσικής/ηθικής ζωής πάνω σε μια άλλη μεγάλη διάκριση, αυτή τη φορά μέσα από την τέχνη του κινηματογράφου όπου αντιδιαστέλλεται το υποκειμενικό βλέμμα του δημιουργού με το αντικειμενικό του μοντέρ για να φέρει στο κάδρο το άλλο μεγάλο κεφάλαιο που την ενδιαφέρει: την αντικειμενικότητα και το δόκιμο του βλέμματος της τέχνης (εδώ του κινηματογράφου).

Αλέξανδρος Ζωγραφάκης
«Ιστορίες ειπωμένες αλλιώς», Istos.gr
(Μάρτιος 2022)

Ο μικρός Γκοντάρ

“

Σε αυτό το σαραντάλεπτο όπου μια πόλη και μια γυναίκα γίνονται ένα, οι ήρεμοι ρυθμοί συναντούν τα λεκτικά ντελίρια και οι κινήσεις της μηχανής συχνά κόβουν την ανάσα.

Χρήστος Βακαλόπουλος
«Επαγγελματισμός και σεμνότητα»
Ντέφι - περιοδικό για το τραγούδι
(Δεκέμβριος 1982)

Περί έρωτος